BİR AKDENİZ KLASİĞİ ; CINQUE TERRE

Milano / Bergamo havaalanına iniyoruz. Pasaport işlemlerinden sonra kiraladığımız aracı uzun bir bürokratik işlemden sonra teslim alıyoruz. Hani aracı satın alsaydık daha kısa sürede gerçekleşebilirdi.

Akşam saatlerine yakın Levanto’dayız. Beş odalı hostelimizin dört odasını biz kapatmış durumdayız. Karadeniz’i andıran yoğun ağaç ve yeşillikler içindeki vadide yer alan bahçesinde elma ağaçlarının olduğu küçük bir hostel. Yeşillikler içinde akan derenin şırıltısını duyuyor ve yoğun nem kokusunu hissedebiliyorsunuz. Hostelimizin sahibi ve tek personeli Giancarlo tipik bir İtalyan. Kıvır kıvır saçları, hep gülümseyen yüzü ve konuşkanlığı ile bizi odalarımıza yerleştiriyor, dış kapının anahtarını veriyor, akşam yemeği için restoran öneriyor, birazdan gideceğini ve sabah kahvaltıyı hazırlamak için geleceğini söylüyor.  Levanto içinde aracımızı ücretsiz park etmemiz için burada yaşayanların kullandığı mavi bir kart veriyor, bunu aracımızın ön camına koymamızı ve mavi ile işaretlenmiş park yerlerine serbestçe park edebileceğimizi söylüyor.

Odalarımıza yerleşip, elimizi yüzümüzü yıkayıp, üzerimizi değiştikten sonra hemen Levanto’yu keşfe çıkıyoruz. Aracımızı İstasyon önündeki mavi işaretli otoparka park ettikten sonra iki tarafı ağaçlık güzel bir yoldan sahile yürüyoruz. Sahil geniş bir kumsala sahip. Ücretli ve ücretsiz plaj kısmı var. Plaj bulunduğumuz noktadan sekiz on metre aşağıda kalıyor. Muhteşem gün batımını izleyip GianCarlo’nun önerdiği restorana gidiyoruz. Restoranlar saat 19.00 da açılıyor ve genellikle rezervasyonla çalışıyor. Bizim rezervasyonumuz olmadığı için bize dolaşıp yarım saat sonra gelmemizi önerdiler, yarım saat sonra gittiğimizde masamız hazırdı. Yemekler güzel fakat servis yavaş ve iyi değildi. Yemek sonrası marketten aldığımız buraya özgü sert ve aromalı peynir ve şarabımızla hostelin bahçesinde gecenin nemi ve derenin şırıltısında yorgunluk atıyoruz.

CINQUE TERRE – BEŞKÖYLER

Sabah dinç bir şekilde uyanıp Giancarlo’nun hazırladığı kahvaltımızı yapıyoruz. Bugünün programında beş köyler var.

İtalyan Rivierası olarak geçen bölgenin fazlaca turistik olan, UNESCO Dünya Mirası Listesi’nde yer alan köyleri. Cinque Terre İtalyanca 5 Köy demek. Bölgede Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza, Monterosso al Mare olmak üzere 5 adet sahil köyü bulunuyor. Köylerin arasında ulaşım trenlerle ve sahilden botlarla sağlanıyor. Köylerin doğal kalması için arada araba yolları yapılmamış, köylerin çok uzağından yol geçiyor. Bu nedenle turistlerin neredeyse hepsi trenle köyler arasında ulaşım sağlıyor.

Cinque Terre’ye en kolay ulaşım trenle sağlanıyor. La Spezia ve Levanto şehirleri arasında çalışan tren Cinque Terre’nin köylerinde duruyor. La Spezia’dan kalkan trenler sırasıyla Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza, Monterosso al Mare köylerinde duruyor.

Tren istasyonunda bulunan Cinque Terre Ofisi’nde 2 tip bilet satılıyor.

İlk biletin adı Cinque Terre Card. Köyler arasında yürümeniz için satılıyor, çünkü burada yaya bile yürüyebilmek için ücret ödenmesi gerekiyor. İkinci bilet ise trene günlük olarak sınırsız sayıda trene binebileceğiniz ayrıca açık olan köy yollarında da yürüyebileceğiniz Cinque Terre Card Train(Treno) bileti. ( 16 € ) Bileti aldıktan sonra makinelere okutmanız gerekiyor aksi takdirde herhangi bir kontrolde hiç acımadan 50 € ceza kesiyorlar. İstasyondaki haritalardan güzergâhı kontrol ederken heyelan nedeniyle RioMaggiore – Manarola arasındaki Via Del Amore yürüyüş yolunun kapalı olduğunu gördük.

RİOMAGGİORE

Biz Levanto’dan trene bindik ve yirmi dakikalık bir yolculukla son köy Riomaggiore’de bir kayanın yamacındaki düzlüğe inşa edilmiş istasyonda indik. Trenden iner inmez sizi kayaya yapılmış devasa bir resim karşılıyor. Adeta 1 Mayıs afişi gibi İtalya’nın emekçi, proleter halkının tasvir edildiği bir resim. Sola giderseniz Via Del’Amore’un başlangıç noktası var. Sağa dönüp uzunca bir tünelde yürüyerek köyün merkezine ulaşıyorsunuz. Burada da iki seçeneğiniz var ya tünelden sağa devam edip merdivenlerle sahile inebilirsiniz ya da sola dönüp tünelden çıkarak köyün yokuşlarına kendinizi vurabilirsiniz.

Biz sabahın erkeninde yeni yeni dükkânlarını açan esnafın ve sarı, turuncu badanalı kırmızı kiremitli evlerin arasından yokuşu tırmanarak önce küçük bir meydana, oradan da begonviller arasında yürüyerek tepedeki kiliseye ulaşıyoruz. Buradan kuş bakışı baktığınızda köyün nasıl bir yamaca, uçuruma kurulduğunu görebiliyorsunuz. Kiliseden sonra yol uçurumun kenarında Via Del’Amore olarak devam ediyor. Bir süre bu yolda yürüyerek manzarayı seyrediyoruz. Ve uzaktan yolun heyelanla kapanmış noktasını görebiliyoruz. Geri dönüp merdivenlerden sahile iniyoruz. Kayalıklar arasında küçük bir koy ve balıkçı koruganı mevcut. İsterseniz kayık kiralayıp denize açılarak köyü denizden de fotoğraflayabiliyorsunuz. Çok kalabalık olduğu için biz buna yeltenmeyip geldiğimiz yoldan istasyona dönerek bir sonraki köy Manarola’ya yola çıkıyoruz.

MANAROLA

Beş köyün en küçük fakat en güzel olanı. İstasyonda indikten sonra merdivenlerden inerek kıyıya ulaşıyorsunuz. Kayalık ve keskin bir V şeklinde küçük bir koy. Tam ortasında kayıkları denize indirmeye yarayan beton bir rıhtım var. Balıkçı köyü olduğu için bu rıhtım ve koy rengârenk kayıklarla dolu. Islak ve yosun kaplı kayalıklarda kalabalık içinde gidebildiğim kadar gidip köyün deniz tarafından bir fotoğrafını çekiyorum. Bu koydan yukarı çıkıp sola devam ettiğinizde küçük bir meydan ve Via Del Amore’un devamı olan yolu görebilirsiniz. Biz bu küçük ve sevimli köyü aşırı kalabalık turist gurubuyla baş başa bırakıp üçüncü köy Cornıglia’ya doğru yola çıkıyoruz.

CORNIGLIA

Corniglia deniz kenarında olmayan tek köy. Bu nedenle tekneyle gezmeyi tercih ettiyseniz, köyün limanı olmadığından bu köyü gezemiyorsunuz. Köy deniz seviyesinden 100 metre yüksekte kurulmuş.

Tren istasyonunda indikten sonra köyün dağın tepesinde olduğunu göreceksiniz. Köye ulaşmak için 2 yolunuz var. Birincisi 382 adet basamaktan oluşan merdivenleri çıkmak, ikincisi ise tren istasyonunun arkasından hareket eden otobüse binmek. Çıkarken otobüsü tercih etmenizi tavsiye ederim. Biz köye merdivenleri kullanarak çıktık. Manzara çok güzel gerçekten ama çok yorucu oldu.

Bu köy diğer 4 köye nazaran çok sakindi. Fazla sayıda merdiven, sahil şeridinin olmaması ve restoran-otel sayısının azlığından dolayı turistler tarafından fazla tercih edilmemiş.

Öğle yemeği saatini geçirmiş olmamız ve merdivenleri tırmanmanın verdiği yorgunlukla köyü gezmeyi sonraya bırakıp bir kafeye oturuyoruz. Biz pizzalarımızı yerken havadaki nem yağmura dönüşüyor ve güneş altında bir sağanak yağmur geçiyor. Yemek sonrası Corniglia’nın denize bakan taş evleri arasındaki dar sokaklarda dolaşıyoruz. Önümüz pırıl pırıl güneş altındaki Akdeniz arkamız bağlarla teraslanmış yemyeşil dağlar.

Otobüsü kaçırınca bize yine merdivenler gözüktü. Bu kez tesellimiz aşağı inecek olmamızdı. Manzarayı seyrede seyrede istasyona indik.

VERNEZZA

Dördüncü köyümüz Vernezza.  Trenden indikten sonra hafif eğimli, her iki tarafında dükkânların olduğu ve çok kalabalık bir turist gurubunun doldurduğu yolda sahile iniyorsunuz. Kıyıya varmadan önce devasa bir kayaya denizin ve rüzgârların açtığı gedikten başka bir sahile çıkıyorsunuz. Bu kaya taş düşmelerine karşı çelik filelerle kaplanmış ama açıkçası çok güvenli olduğunu söyleyemeyeceğim. Ayrıca kıyı ve denizde taşlık.

Kalabalıktan bunalıp Monterosso da denize girmeyi de planladığımızda kalabalığı yara yara istasyona çıkıyoruz. Bir sonraki durağımız, beş köylerin sonuncusu Monterosso

MONTEROSSO

Bu köy diğer 5 köye kıyasla en uzun sahil şeridine sahip ve kumsalı olan tek köy. Bu nedenle en kalabalık köy burası.

Trenden inip, istasyondan sahile çıktığınızda sağa dönünce plajlar, sola döndüğünüzde ise köy merkezine ve restoranlara ulaşıyorsunuz.

Biz denize girmeyi planladığımız için öncelikle köyü gezmeyi tercih ettik. Sahil şeridini ve plajları takiben sahilin bir kaya ile kesildiği noktadan kayanın içine açılan tünelden köyün merkezine girdik. Diğer köylere göre daha geniş bir meydan karşıladı bizi. Meydan yine eski, sarı ve turuncu badanalı evlerle çevrilmişti. Bir turlayıp denize girip günün yoğunluğunu atmak için plajlara yöneldik. Ücretsiz olan kısmın denizi bizi cezbetmedi. Ücretli kısım ise çok kalabalık ve pahalıydı. Biz öğleden sonra gittiğimiz için indirimli olduğunu söylediler. Fiyatı iki kişi için 20 Euro civarındaydı. Levanto’ya dönmenin daha uygun olacağını düşünüp istasyona yöneldik.

Levanto’da trenden hostele geçerek fazla eşyalarımızı bırakıp mayolarımızı giydik, havlu ve diğer plaj malzemelerimizi alarak aracımızla dün akşam gün batımını seyrettiğimiz plaja gittik. Plaj Monterosso’nun aksine tenhaydı. Gün batımına kadar denize girip gün boyu nemli sıcağın, merdivenlerin ve dahi yokuşların yorgunluğunu attık.

Akşam giyinip süslenip bu kez başka bir restoran keşfedip yemeğimizi orada yedik. Hem yediklerimiz daha lezzetliydi hem servis hızlı ve güler yüzlüydü.

Yıllardır hayalini kurduğum Beş Köyler hedefimi nihayet gerçekleştirmiştim. Ama buraları, daha keşfedilmeden bu kadar kalabalık olmadan gezmek varmış.

3240